بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود پروردگار هستی بر آن آزادگان همیشه تاریخ خواهد بود که سرافرازنه، با خون خویش، شمشیرهای طاغوتها را در هم شکستند.
13 آبان، یادآور جوششی فرهنگی است که از مدرسهای جوشیدن گرفت و بر ستمپیشگان درونی و بیرونی تاخت. مدرسهای که آموزگارش خمینی کبیر(ره) بود. همان مدرسهای که دانشآموختگانش، دانشآموزان و دانشجویانی بودند که سربلند و سینه ستبر، در برابر گلولههای دژخیم ایستادند و آزادگی و استقلال خود را فریاد کشیدند. همانها که خونهایشان بر زمین و زمان، فریادگر دادخواهی و آزادیخواهی شد خونهایی که از هر قطره آن، سروی برخاست تا سایهی برگها و شاخهای خونین آزادگی، دادخواهی و استقلالخواهی بر ایران و ایرانی بگستراند.
13 آبان، یادآور آن حماسه جاویدانی است که خمینی بزرگ، آن را انقلاب دوم خواند. انقلابی بزرگتر از انقلاب نخستین... انقلابی که شورش بر همه ابرقدرتهای ستمپیشه جهانی بود. انقلابی که فریاد رهایی از بند ابرقدرتها برای پا نهادن بر پلکان سرافرازی، سربلندی، پیشرفت و بالندگی بود. انقلابی که هر روز فورانی نو کرد و ایران را در راه سازندگی و آبادانی بیش از پیش، به جلو راند.
13 آبان، روز اندیشهورزانی است که دانش را چه از مدرسه و چه از دانشگاه فرا میگرفتند و میخواستند کشور را بر ریل اندیشه به پیش برانند. آنانی که در اندیشگاه خویش، کشوری را با رهبران و سردمدارانی اندیشمند و دانشمند، آرزو داشتند و از این روست که مدرسه، دانشگاه و مسجد، پایگاهشان بود.
یادشان گرامی و راهشان پررهرو
